شبهه 53

چرا اسلام دین حزن و اندوه است و ما طبق آموزه های آن مدام باید بترسیم و گریه کنیم؟

پاسخ:

اول: گریه در برابر خداوند ناشی از شناخت عظمت اوست، وقتی خدا را بشناسی این گریه و ناله لذت بخش است، چون انسان دلتنگ معشوق می شود و با این گریه احساس آرامش می کند که در تربیت روحی بسیار مفید است، زیرا انسان برای کسی گریه میکند که دوستش دارد پس تلاش می کند مثل او باشد همچنین وقتی متوجه تشویق دین اسلام به گریه در برابر عظمت پروردگارش میشود برای به دست آوردن این اشک به ناچار به دنبال شناخت پروردگارش می رود.

دوم: اینکه گفته میشود اسلام دین حزن و اندوه است و مدام ما را به گریه کردن دعوت کرده است برداشتی ناقص از دین است زیرا اولا: اسلام به شادی و نشاط نیز تشویق کرده همانطور که به گریه کردن نیز سفارش کرده چرا که روح انسان به ایندو نیازمند است

ثانیا: تنها دینی می تواند ادعای کامل بودن داشته باشد که واقع بینانه تمام روحیات و خصایص انسان را به رسمیت بشناسد و برای آنها احکامی مناسب صادر کند غم و اندوه و طبعا گریه کردن همگی از خصوصیات و حالات ویژه انسان هستند که تاثیر بسیار مهمی در زندگی وی می گزارند پس توجه به این حالات نه تنها نقطه ضعفی در دین مبین اسلام نیست، بلکه نشان دهنده کمال و همه جانبه بودن این دین است. اسلام به عنوان دینی کامل، هزاران برنامه و راهکار و حکم ارایه نموده و از این طریق تمام جوانب حیات دنیوی و اخروی انسان را پوشش داده است، طبیعی است که گریه کردن و حزن و اندوه تنها بخشی از این برنامه هاست از اینرو توصیف کردن اسلام به عنوان دین حزن و اندوه حرفی نا صواب است.

سوم: گریه همیشه نشانه ضعف، ناتوانی و عجز نیست، مثل گریه پیامبران و انبیا الهی که شجاع ترین انسان ها بودند بلکه این گریه شجاعت آفرین است، زیرا وقتی انسان به عظمت و قدرت الهی پی برد و او را حامی خود احساس کرد دیگر از هیچ کسی نخواهد ترسید.

چهارم: غم و اندوه های اخروی به هیچ وجه همانند غم ها و اندوه های دنیوی عامل و نشانه افسردگی نیستند بلکه عواملی قوی هستند که انسان را نسبت به انجام اعمال صالح قوی و نیرومند و نسبت به اعمال زشت و زیان رسان بی انگیزه و سست می کنند طبیعی است که انسان وقتی از یک طرف عذاب جهنم را  _ که نتیجه اعمالش است _ تصور می‌کند و از طرفی دیگر گناهانش را تصور می کند خود به خود احساس خسارت می کند احساس باختن می‌کند پس گریه میکند مثل پهلوانی که در کشتی گرفتن کشتی را می بازد و گریه می‌کند اما گریه او به خاطر ترس نیست بخاطر احساس باختنی است که خودش را مقصر می داند و با گریه آرام میشود و از این پس تلاش خود را بیشتر میکند.

در پایان یادآوری میکنیم که متخصصین روانشناس برای گریه کردن فوائدی را اثبات کرده اند و آن را برای روح انسان امری ضروری دانسته اند.

????#محمدمهدی_فریدونی

eitaa.com/antishobhe313mmf