سفارش تبلیغ
صبا ویژن
مردم دنیا در کار دنیا دو گونه‏اند : آن که براى دنیا کار کرد و دنیا او را از آخرتش بازداشت ، بر بازمانده‏اش از درویشى ترسان است و خود از دنیا بر خویشتن در امان . پس زندگانى خود را در سود دیگرى دربازد . و آن که در دنیا براى پس از دنیا کار کند ، پس بى آنکه کار کند بهره وى را از دنیا بسوى او تازد ، و هر دو نصیب را فراهم کرده و هر دو جهان را به دست آورده ، چنین کس را نزد خدا آبروست و هر چه از خدا خواهد از آن اوست . [نهج البلاغه]
 
شنبه 93 آذر 8 , ساعت 9:5 عصر

دم نوحه:

مران یکدم ساربان اُشتر، ناقة زینب رفته اندر گل

بده ظالم مهلتی آخر زآنکه دارم من عقده‌‌ها در دل

دل زینب گشته طوفانی، رقیه گشته بیابانی، آه و واویلا، آه و واویلا

 

ادامة نوحه:

بده مهلت تا بمانم من در کنار این پیکرِ بی‌سر

از آن ترسم ساربان امشب آید و بُرّد دست‌اش از پیکر

ندارد چون طاقت دیدن مادرم زهرا، باب من، حیدر

در این صحرا ای شترداران، ماندنم آسان، رفتنم مشکل

 

شترداران بی‌کفن باشد این تن مجروح اندرین صحرا

مرا نَبوَد معجری دیگر تا کفن سازم جسم این شه را

ندارد چون سایه‌ای بر سر غیر خاشاک و جز تَفِ گرما

اله من کُن تو آگاهم، کشتی عمرم کی رسد ساحل

 

شتربانان ره خطر‌ناک و کودکان مضطر، ناقه‌ها عریان

همی ترسم ای شترداران، از شتر افتند کودکان آخر

چرا آخر این همه تعجیل؟ رحم بنمائید بر دل طفلان

رهِ شام و دشمن اندر پیش، از یتیمانْ من چون شوم غافل

 

شتر‌بانان مهلتی آخر، بهر ما نبود قافله‌سالار

نباشد چون مَحرمی دیگر بهر ما زنها غیر این بیمار

ندارد او طاقتی دیگر، پیکر بیمارش بود تب‌دار

همی‌گوید خاشع و غمگین، کربلا خواهم تا کنم منزل



لیست کل یادداشت های این وبلاگ