س.م.موسوی
انتخاب فامیلی آفت شوراها 3
چند سال پیش به منظور تبلیغات دینی چند روزی را میهمان روستایی در استان فارس بودم.
روستایی با چهار هزار نفر جمعیت بنا بر ادعای خودشان
به فاصله 15 کیلومتری مرکز استان یعنی شهر شیراز
در همین فاصله اندک هم، روستایی دیگر وجود داشت با حدود 8000 نفر جمعیت. باز هم طبق گفته خودشان.
از مسیری دیگر این روستا فقط حدود دو کیلومتر به راه اصلی شیراز به شهرستان های جنوبی فاصله داشت
فاصله این روستا از مسیر دوم تا شیراز بیست وچند کیلومتر بیشتر نبود.
در حالیکه در این بیست و چند کیلومتر نیز چندین روستای دیگر وجود داشت و تقریبا می توان گفت از این مسیر،روستا به شهر شیراز متصل بود وبه نحوی حومه شهر محسوب می شد.
همه اینها را گفتم تا به اینجا برسم
آن طور که یادم هست
ان روستا از بعضی امکانات مانند تلفن ثابت،گاز شهری،آسفالت معابر،برخی امکانات آموزشی و ... محروم بود
و اگر اشتباه نکم با وجود تعداد دانش آموز زیاد، برخی مقاطع تحصیلی هم در محل وجود نداشت ودانش آموزان با مینی بوس به محل دیگری می رفتند و تحصیل می کردند.
در ابتدا خیلی به نظرم عجیب می آمد وقتی آن روستا با آن موقعیت استثنایی و برخورداری از منابع آبی و زمینهای حاصلخیز و جمعیت فراوان را با روستای خودمان مقایسه می کردم.
چگونه می شد روستای ما با فاصله نزدیک به 140 کلیومتر از مرکز شهرستان
آن هم در نقطه ای کور و بن بست جاده ای و بدون اینکه در این مسیر طولانی یا اطراف آن روستای دیگری وجود داشته باشد
با جمعیت ساکن کمتر از دویست نفر به مراتب از آن روستا توسعه یافته تر باشد.
ابتدا عجیب بود اما پس از گذشت چند روز و گفتگوی با اهالی و مشاهداتم علت آن عقب ماندگی را دریافتم.
مهمترین علت، نداشتن افرادی بود که بتوانند از حق آن مردم دفاع کنند.
اولا کمتر کسی در آن روستا از تحصیلات برخوردار بود
و ثانیا اگر افرادی سر و زبان دار هم بودند به دلیل رای های خانوادگی وقبیله ای هرگز توفیق عضویت در شورا پیدا نمی کردند و به کناری رانده شده بودند.
از این دست روستاها و حتی شهر ها در این یک دهه ای که توفیق سفر و همنشینی با مردم در نواحی مختلف کشور نصیب اینجانب شده است کم ندیده ام.
بله گاهی توسعه یافتگی مربوط به وفور منابعی است که عائد شهرداری ها ودهیاری های برخی مناطق می شود
مانند شهرستان اردکان که برخوردار از معادن فراوان و کارخانجات گوناگون است،
ولی خیلی از موارد سوء مدیریت ها و ناتوانی افراد با عث محروم ماندن منطقه یا هدر رفت هزینه ها می شود که شواهد آن کم نیست.
و متاسفانه رای دهندگان خصوصا در انتخابات شوراها به صرف انتساب یک شخص به خود و بدون در نظر گرفتن قابلیت های او، وی را متولی امور می کنند و موجبات و زحمت و رنج خود ودیگران و حیف و میل شدن بیت المال مسلمین را فراهم می آورند
قطعا چنین کسانی در گناه او شریک اند.
قطعا به مردمی که متضرر شده اند مدیون اند.
قطعا دنیا و آخرت خود را به بهای دنیای نامزد وابسته به خود فرخته اند.
و یقینا در عاقبت خیر نشدن فرد انتخاب شده سهیم اند.
شاید ادامه داشته باشد...
برگ سبز @barge1sabz
