«بسم الله الرحمن الرحیم»

مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ لِی: یَا مُحَمَّدُ کَانَ أَبِی عَلَیْهِ السَّلاَمُ یَقُولُ یَا بُنَیَّ مَا خَلَقَ اَللَّهُ شَیْئاً أَقَرَّ لِعَیْنِ أَبِیکَ مِنَ اَلتَّقِیَّةِ. «خصال باب الواحد حدیث 78»

محمد بن مروان گوید: امام صادق علیه السلام بمن فرمود: پدرم می فرمود: خداوند روشنایی بخش تر از تقیه برای چشم پدرت نیافریده است.

تَقیه، ابراز عقیده یا انجام دادن کاری بر خلاف نظر قلبی خود و به دلایلی خاص است.

ادله قرآنی تقیه:
لَّا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِینَوَمَن یَفْعَلْ ذلِکَ فَلَیْسَ مِنَ اللَّـهِ فِی شَیْءٍ إِلَّا أَن تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةًوَیُحَذِّرُکُمُ اللَّـهُ نَفْسَهُوَإِلَى اللَّـهِ الْمَصِیرُ ال عمران 28

 مؤمنان نباید کافران را -به جاى مؤمنان- به دوستى بگیرند؛ و هر که چنین کند، در هیچ چیز [او را] از [دوستى‌] خدا [بهره‌اى‌] نیست، مگر اینکه از آنان به نوعى تقیّه کند.

مَن کَفَرَ بِاللَّـهِ مِن بَعْدِ إِیمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُکْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِیمَانِ ولکِن مَّن شَرَحَ بِالْکُفْرِ صَدْرًا فَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ مِّنَ اللَّـهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ نحل 106

 هر کس پس از ایمان آوردن خود، به خدا کفر ورزد [عذابى سخت خواهد داشت‌]، مگر آن کس که مجبور شده،ولی قلبش به ایمان اطمینان دارد.

این آیه در مورد عمار و رفتار او در برابر آزارهای مشرکان نازل شده است.

وَقَالَ رَجُلٌ مُّؤْمِنٌ مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَکْتُمُ إِیمَانَهُ أَتَقْتُلُونَ رَجُلًا أَن یَقُولَ رَبِّیَ اللَّـهُ وَقَدْ جَاءَکُم بِالْبَیِّنَاتِ مِن رَّبِّکُمْوَإِن یَکُ کَاذِبًا فَعَلَیْهِ کَذِبُهُوَإِن یَکُ صَادِقًا یُصِبْکُم بَعْضُ الَّذِی یَعِدُکُم إِنَّ اللَّـهَ لَا یَهْدِی مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ کَذَّابٌ28 غافر 

و مردى مؤمن از خاندان فرعون که ایمان خود را نهان مى‌داشت، گفت: «آیا مردى را مى‌کشید که مى‌گوید: پروردگار من خداست؟

 www.ghalh.parsiblog.com