پنج شنبه 88 مهر 9 , ساعت 8:57 عصر
سگی پای صحرانشینی گزید به خشمی که زهرش زدندان چکید
شب ازدرد بیچاره خوابش نبرد به خیل اندرش دختری بودخرد
پدر را جفا کرده تندی نمود که آخر تو را نیز دندان نبود
پس از گریه مرد پراکنده روز بخندید کای دختر دل فروز
محال است اگرتیغ برسرخورم
که دندان به پای سگ اندربرم
پس:
هر بی سرو پایی ارزش دهان به دهان شدن ندارد
هر مقابله به مثلی صلاح نیست
نوشته شده توسط سید مصطفی | نظرات دیگران [یک نظر]
