بسم الله الرّحمن الرّحیم
پس از تدریس مجازی اشکال سوم شیخ بر فاضل نراقی در استصحاب زمانیات گفته شد.
اگر چه بود طولانی و سنگین خودت دیدی نبود چاره به جز این
اگر متنش کم و مطلب زیاد است برای چشم تو مثل پیاز است
به گوشت هندزفری، چشمت پر از اشک به کارتن خواب نالان می بری رشک
عزیزم غر نزن! تقریر بفرست بیان متن درس؛ نه لیست و فهرست
« الا یا ایها الطلاب ناشی» علیکم بالمتون، هم بالحواشی
قدیمها گفته اند: لا بالحواشی نه حالا که شدیم اهل حواشی
« عزیزان قدر یکدیگر بدانید» مدیر و مدرسه از خود مرانید
به آموزش به تهذیب و به اجرا به استاد و پژوهش یا به هر جا
رسیدی گفته ای درسا زیاده و یا فرصت کم و صوتا خرابه
مجازی بود می گفتی حضوری حضوری شد نرفتی جز به زوری
بیا این آخر ترمی حذر کن از این یکدندگی قدری گذر کن
بیا با ما به از این باش؛ تا کی؟ به خود جنگ و به ما جنگ و به او...هی!!
عزیزم فرصتت کم؛ کار بسیار جهانی چشم در ره؛ ما گرفتار
گرفتار شک و وهم و خیالیم اسیر شهوت و حرص محالیم
بیا گندم به جای جو بکاریم بیا با هم جهانی نو بسازیم
بیا جانم بیا فکر دگر کن بیا زاسودگی صرف نظر کن ??س.م. موسوی
www.ghalh.parsiblog.com
