روزها باید که تا گردون گردان یک شبی       عاشقی را وصل بخشد یا غریبی را وطن

هفته ها باید که تا یک مشت پشم از پشم میش      زاهدی را خرقه گردد یا حماری را رسن

ماهها باید که تا یک تا پنبه دانه ز اب وگل           شاهدی را حله گردد یا شهیدی را کفن

سالها باید که تا یک کودکی از روی طبع            عالمی دانا شود یا شاعری شیرین سخن

عمر ها یباید که تا یک سنگ خاره زآفتاب          در بدخشان لعل گردد یا عقیق اندر یمن

قرنها با ید که تا ازلطف حق پیدا شود              مجلسی در اصفهان یا مرتضی فخر زمن

قرنها باید که تا صاحبقرانی چون اویس            یا چو سلمان بنده ای از فارس خیزد یا قرن

برگ بی برگی نداری لاف درویشی مزن       رخ چو عیاران نداری جان چو نامردان مکن

یا برو همچون زنان رنگی وبویی پیش گیر          یا چو مردان اندرآی وگوی در میدان فکن

هر چه بینی جز هوا آن دین بود بر جان نشان          هر چه بینی جزخدا آن بت بود درهم شکن

چون برون رفت ازتوحرص آنگه درآیدبرتودین       چون در آید بر تودین آنگه برون شد اهرمن

با دوقبله در توحید نتوان رفت راست                        یا رضای دوست باید یا هوای خویشتن

سوی آن حضرت نپوید هیچ دل با آرزو                       با چنین گلرخ نخسبد هیچ کس با پیرهن

گرد قرآن گرد زیرا هر که در قرآن گریخت       آن جهان رست ازعقوبت این جهان جست از فتن

حکیم سنایی