قال مولانا السبطُ الشهید الامامُ النقیُ الذکیُ الحسینُ بنُ علیٍ علیهما السلام:

ایّاک و ما تَعتَذر مِنه فانّ المومنَ لا یسیئُ و لا یَعتَذِرُ و المنافقُ کلَ یومٍ یُسیئُ و یَعتذر1

از آن چیز هایی که به خاطر انجام آن باید عذر خواهی کنی بپرهیز زیرا مومن بد نمی کند و عذر نمی خواهد اما منافق هر روز بد میکند و عذر می خواهد



و قال علیه السلام : مَن حاولَ أمراً بِمعصیه اللهِ کان أفوَتَ لما یَرجوا و أسرَعَ لما یَحذَرُ2

هر کس از طریق معصیت در پی چیزی باشد با دست خود زود تر آنچه به دنبال آن است را از دست می دهد و سریع تر با آنچه از آن فرار می کند مواجه می شود.



و قال علیه السلام : ما أخَذَ اللهُ طاقهَ أحدً إلا وَضَعَ عنه طاعَتَه و لا أخذ قدرتَه إلا وضع عنه کُلفَتَه 3

خداوند طاقت کسی بر چیزی را از او نمی گیرد الا اینکه وجوب اطاعت آن چیز را از او بر می دارد و توان شخص بر چیزی را از او نمی گیرد الا اینکه تکلیف را از عهده اوساقط میکند.



و قال علیه السلام : الإستدراجُ من اللهِ سبحانه لِعبدهِ أن یُسبِغ عَلیهِ النِّعمَ و یَسلُبَه الشکرَ4

سنت استدراج از جانب خداوند در مورد بنده این است که نعمتها را به او ارزانی دارد اما توفیق شکر گذاری را از او سلب کند.



1 تُحَفُ العقول ص 248

2 همان

3 همان ص 246

4 همان ص 246