بسم رب الشهدا والصدیقین
آسمون پر بود از ستاره های ریز ودرشتی که به بچه های لشکر چشمک می زدند، بچه ها هر کدوم یه گوشه ای داشتند دعا می خوندند،تو این دنیانبودند.انگار این همه ستاره اومده بودند به استقبالشون ! مثل اینکه ستاره ها هم فهمیده بودند امشب برا آسمون مهمون میاد!
اما این وسط دل تو دل آقامهدی نبود آخه این جوری خیلی ها دلشون هوای آسمون می کنه، پرمیکشن، اماچاره چیه حتما باید خط شکنا برند، کلی برنامه ریزی شده. خدا " اینا که هوای تو رو کردند کلی چشم براه دارن ،خدا نذار برن...
عقربه ها تند تند پا رو شماره ها می ذارن ومی گذرند .واقعا چقدر ثانیه ها نامردند.
چند دقیقه بعد... کی باورش میشه !!! چراغ های شب یکی یکی خاموش می شن!! حالا دیگه خبری از اون همه ستاره نیست! این هم از نعمت خداکه باریدن گرفت..
یک وقت بیسیم فرمانده گردان رو می خواهد.. آقامهدی* ازپشت بیسیم : اقای خانی "خدا لشکرش رو فرستاد.حالا نوبت شماست نگاتون به پشت دستتون باشه.
*شهید مهدی زین الدین
راوی : جناب آقای خانی همرزم شهید
