س.م.موسوی

اندر حکایت سهام عدالت:

این روز هاصف بانک ها و کافی نت ها خیلی شلو غ است.

ملت کپی به دست حساب افتتاح می کنند و شماره شبا می گیرند.

دولت تدبیر شب انتخاباتی تدبیری اندیشید که خدمتی به خلق الله کند.

سهامی که گدا پروری بود در دولت قبل،

و مسکوت بود در دولت فعلی،

به یکباره شب انتخابات اعلام می شود که سودش را می خواهیم بدهیم. آن هم چه سودی.

یارانه ای که مصیبت عظمی بود
و برای قطع کردنش این همه جلز و ولز زدند
به یکباره برای اقشاری شب انتخابات زیاد می شود آن طور که باور کردنش سخت است.

یک باره دولت به یاد اقشاری می افتد که در این چهار سال فراموش شده بودند.

یکباره مطالبات ومعوقات اعلام شد که واریز میشود.

بگذریم که فعلا وعده است.

وعده ای برای بعد از انتخابات.

بگذریم که ممکن است فردا بگویند من کی گفتم.

قضیه روشن است.

فعلا رای می خواهند.

چطور شد که یکباره در خزانه گشوده شد. خزانه ای که خالی بود.

اگر خالی بود این حجم نقدینگی به یکباره از کجا آمد.

اگر نبود چرا چهار سال مملکت را تعطیل کردید.

مطلب واضح است و گفتن ندارد فقط ترس از این است من و شما به خاطر دریافت این حق خودمان، احساس کنیم دولت به گردن ما دینی دارد که باید با رای به او دینمان را ادا کنیم.

احساس کنیم چهار سال خرابی مملکت و این همه ضرر های مستقیم وغیر مستقیم به ما با این شندر غاز که آن هم حقمان است جبران شده است.

آنوقت چهار سال دیگر افراد بی کفاتی که تنها غمی که ندارند غصه رنج و گرفتاری های من و توست بر خودمان مسلط کنیم.
و دو باره تا چهار سال دیگر فراموش شویم.

خلاصه کنم

 حقمان را از روحانی می گیریم که چهار سال ما را فراموش کرده بود وحالا یادمان افتاده.

خدا پدر بیامرزی اش را به احمدی نژاد می گوییم که باعث و بانی این سهام و آن یارانه بود.

و رای مان را به رئیسی می دهیم که علاوه بر کارآمدی وتجربه، فرزند زهراست و طعم فقر چشیده و امید محرومان.
و برای موفقیتش ام من یجیب می خوانیم.

برگ سبز @barge1sabz